หลายครั้งที่เดินทางไปเมืองต่างๆ โดยเครื่องบิน เราก็มักไม่ได้สนใจ หรือให้ความสำคัญกับสนามบินมากนัก เพราะจะมองว่า เป็นแค่จุดหมายปลายทางของการบิน เพื่อเริ่มต้นการท่องเที่ยวของแต่ละทริป

แต่สำหรับการท่องเที่ยวภูฏาน เรากลับรู้สึกประทับใจแรก ตั้งแต่เครื่องบินยังไม่แตะรันเวย์ด้วยซ้ำไป

เมื่อเครื่องบินลดระดับลง เราก็ได้เห็นภาพความสูงใหญ่ของเทือกเขา ซึ่งเครื่องบินจะต้องร่อนผ่านกึ่งกลางเทือกเขา เอียงปีกร่อนลงอย่างน่าหวาดเสียว

จนรู้สึกว่า เราห่างจากหลังคาบ้านที่อยู่บนเชิงเขา เพียงไม่ไกลนัก

แต่ก็ต้องมั่นใจในฝีมือของนักบิน เพราะเครื่องบินเอียงปีก พอตั้งลำตรง ก็ลงรันเวย์ในทันที ซึ่งความรู้สึกนี้ จำได้ว่า เกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีก่อนตอนไปเที่ยวฮ่องกง ซึ่งยังไม่ใช่สนามบินเช็คแลปก๊อกในปัจจุบัน แต่เป็นสนามบินเก่า ซึ่งต้องบินโฉบผ่านตึกสูงและลงจอดทันที

เมื่อลงจอดเรียบร้อย พวกเราก็เดินลงรันเวย์เข้าสู่อาคารผู้โดยสาร กับความรู้สึกแรก คือ อาคารสวยมาก และวันนี้ท้องฟ้าก็สวยเป็นใจสำหรับถ่ายรูปจริงๆ

เมื่อพวกเราผ่านพิธีการตรวจคนเข้าเมืองเรียบร้อย ก็ได้เวลาเที่ยวกันแล้ว ถนนข้างสนามบินก็ได้พบกับแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวใส ที่มาจากเทือกเขาหิมาลัย

ซึ่งรถบัสพาพวกเรามาจอดชมเมืองพาโร (Paro) ในมุมสูง และรอชมการบินขึ้นของเครื่องบินที่พาพวกเรามาส่งนั่นเอง

เป็นความประทับใจแรกในเรื่องอากาศที่เย็นสบาย และรู้สึกถึงการสูดอากาศสดชื่นเต็มปอด เป็นอย่างไร มองไปทางไหนก็เห็นสีเขียวสบายตา

มองไปบนรันเวย์ ก็เห็นเครื่องบินกำลังตั้งลำเพื่อบินกลับกรุงเทพฯ

ซึ่งการเดินทางจากกรุงเทพฯ มายังประเทศภูฏานนั้น มีเพียงสายการบินเดียว คือ Druk Air และก่อนเดินทางมาถึงเมืองพาโรนั้น เครื่องบินจะจอดแวะส่งและรับผู้โดยสารที่เมืองกูวาฮาติ (Guwahati) รัฐอัสสัม ประเทศอินเดีย ประมาณ 30 นาที โดยนั่งรอบนเครื่องบิน

ไม่นานนักการแสดงก็เริ่มขึ้น

เหิรเวหา ... up up and away !!!

มองเห็นป้อมปราการ (Rinpung Dzong) ขนาดใหญ่บนเขา ไว้จะนำมาเขียนพาเที่ยวชมความงดงามในเอนทรีต่อๆ ไป

ไม่นานนักเครื่องบินก็ต้องหักเลี้ยวไปทางขวา เพื่อบินผ่านช่องเขาไปอย่างน่าหวาดเสียว

ได้ลองไปค้นหาข้อมูล จึงทราบว่า สนามบินแห่งนี้ติดอันดับสนามบินที่บินขึ้นลงยากมากแห่งหนึ่งของโลก ซึ่งมีนักบินเพียง 8 คน ที่ได้รับใบรับรองการบินให้อนุญาตบินขึ้นลงสนามบินแห่งนี้เท่านั้น

จึงไม่น่าแปลกใจว่า ทำไมสนามบินแห่งนี้ จึงอนุญาตให้บินขึ้นลงเฉพาะกลางวันเท่านั้น และมีเพียงเที่ยวบินเดียวต่อวัน มีเพียงเครื่องบิน 2 ลำที่บินระหว่างประเทศเข้ามายังประเทศภูฏานแห่งนี้ จึงไม่ต้องแปลกใจว่า ตั๋วเครื่องบินแพง แต่ก็คุ้มค่ากับความงดงามที่ได้พบเห็น